با نامه‌ای سیاه و وجـودی پُـر از گناه            بـر درگـه خــدای خـود آورده‌ام پــنـاه

خالی‌تر از همیشه و عاصی‌تر از همه            رو کرده‌ام به سوی تو، هرچند روسیاه

من را بخر که نرخ خودم را شکسته‌ام            چوب حراج بر تن من خورده با گناه

روزی که هر که با عملی می‌رسد به تو            من در بساط خویش چه دارم به غیر آه

من خواب ماندم و ‌ثمرم سوخت ای خدا            یک قرص نان بده؛ ثمرم را خودت بخواه

یک قرص نان که فاطمه می‌پخت کافی است            خـلـقی به کـوله بـار بگـیـرند زادِ راه

مهر عـلی و آل عـلـی تـوشۀ من است            حُبُّ الحسین، روضۀ او، اشک گاه گاه

با یال خون گرفـته و با زین واژگـون            از قتلگه برون شده اینگونه اسب شاه

پـای بـرهـنـه عـمـۀ سـادات مـی‌دویـد            پـای بـرهـنه، عـمـۀ سـادات، قـتـلـگاه

ای شمر، خوب دور و برت را نگاه کن            خنجـر نکش که مادرمان می‌کند نگاه